روان کننده‌هاموادی هستند که اگر به بتن اضافه شوند بدون اینکه نیازی به افزایش آب باشد اسلامپ (کارایی) بتن را افزایش می دهند. به این مواد گاهی مواد مضاف کاهش دهنده آب نیز گفته می شود. به جهت روان کنندگی مناسب این مواد، بسیاری از مهندسین برای رسیدن به کارایی بالاتر ترجیح می‌دهند به جای استفاده از نسبت آب به سیمان بیشتر از مواد مضاف روان کننده استفاده کنند. استفاده از این دسته از مواد در مواردی که از پمپ بتن استفاده می شود، مناسب است و باعث تسریع فرآیند بتن ریزی می شود.

روان کننده ها را در بازار به نام پلاستی سایزر و نوع مرغوب آن را به نام سوپرپلاستی سایزر یا فوق روان کننده بصورت پودری یا مایع عرضه می کنند.

روان کننده ها به میزان جزیی مقاومت فشاری بتن را کاهش می دهند، ولی تاثیر افزایش نسبت آب به سیمان  برای رسیدن به کارایی مناسب در مقایسه با اضافه کردن روان کننده، در کاهش مقاومت فشاری بتن، به مراتب بیشتر است. همچنین استفاده از این مواد در ترکیبات بتنی عیار سیمان را کاهش داده و امکان بتن ریزی در جاهایی که میلگرد گذاری بصورت متراکم و نزدیک به هم می باشد را فراهم می کند.

یکی از مواردی که می بایست به آن توجه ویژه ای داشت دوز مصرفی روان کننده ها می باشد، چرا که دیده می شود در بسیاری از کارگاههای ساختمانی از روان کننده ها بصورت خودسرانه و بیش از حد مجاز استفاده می شود که این عمل نه تنها باعث افزایش کیفیت بتن نمی شود بلکه اثرات مخرب چبران ناپذیری بر روی بتن خواهد داشت که برای مثال می توان به آب افتادگی بتن و جدا شدن اجزای آن و تاخیر در گیرش اشاره کرد که برای جلوگیری از این امر می بایست مقدار روان کننده مورد استفاده در طرح اختلاط بتن لحاظ شود. دوز مورد استفاده از این مواد بستگی به نوع روان کننده مورد استفاده دارد و بهترین روش برای آگاهی از این دوز کسب اطلاعات از کمپانی و نمایندگی های فروش آن می باشد.